Spiksplinternieuwe blogs
Je eigen grenzen respecteren
Als pasbevallen moeder ben je natuurlijk apetrots op je kleine spruit. De "oh's en ah's" zul je waarschijnlijk vaak horen, wanneer je op straat paradeert (met de hipste kinderwagen of draagdoek). Verre familie, vage bekenden of vrienden van je (schoon)ouders willen op kraamvisite komen. Ze willen de nieuwe wereldburger verwelkomen. Vooral het eerste kindje in het gezin staat vaak volop in de belangstelling. Allemaal goed bedoelt, want zo'n kleine baby is natuurlijk een groot wonder. Het lijkt wel of iedereen in de eerste maanden aan je kindje wil zitten. Even aaien over die roze babywangetjes, voelen hoe zacht die donshaartjes zijn, het ‘nieuwe’ ruiken.
Oermoeder-tijgerin
Het kan zijn dat je wel leuk glimlacht naar die mensen of beschuitjes met muisjes voor de vage visite smeert, maar dat je het eigenlijk helemaal niet prettig vindt. Dat je ergens diep van binnen voelt, dat je iets anders doet dan wat je wilt. Misschien wil je wel rust. Misschien wil je helemaal niet dat ze met hun handen (zijn ze wel schoon?) aan je kindje komen. Misschien wil je je baby helemaal niet delen met anderen, ook al is het hooguit een minuut. Misschien voel je je wel een soort ‘oermoeder-tijgerin’ en wil je je baby voor alles en nog wat beschermen. Wat overigens heel logisch is, vanuit de evolutie gezien, want je brein scant voortdurend of er mogelijk ‘gevaar’ is.
Misschien herken je ze wel, die fanatieke mensen die alvast hun handen gaan wassen en daarna zonder pardon jouw kind uit jouw handen pakken. Sommigen zonder te vragen. Of voorstellen om jouw slapende baby wakker te maken, omdat ze jouw kind willen vasthouden. Misschien voel je wel in je hele lichaam dat je dat NIET wilt! Misschien voel je wel je hartslag sneller gaan, komt er een boze of verwarde emotie om de hoek kijken. Je verstand zegt: “laat mijn baby slapen”. En toch komen de woorden uit je mond: “is goed hoor” en lach je schamper.
Over-enthousiaste mensen
Vooral wanneer je voor het eerst moeder bent en je kraamvisiste en over-enthousiaste mensen voor het eerst meemaakt, kan het zijn dat je niet goed weet hoe te reageren. Denk je dat het ‘normaal’ is, wil je aardig gevonden worden, de ‘supermoeder-die-haar-kind-goed-kan-delen’ uithangen. Je gaat voorbij je eigen grenzen. Je doet iets anders dan je instinct en je hart zegt. Is dat goed? Nee! Jouw gevoel is niet gek, raar of anders. Er zijn zoveel moeders die hetzelfde ervaren. Jij bent niet alleen!
Vertrouwen op je innerlijke stem
Luister naar je intuïtie, herken de signalen van je lichaam, durf “Nee” te zeggen en voel je daar vervolgens niet schuldig over. Jij hebt immers 9 maanden je kindje gedragen. Jij weet wat goed is voor je kind. Ook al zul je misschien in het begin nog zoekende zijn. Vertrouw op jouw innerlijke stem. Natuurlijk kun je luisteren naar goed bedoelde adviezen van anderen, maar beslis zelf, je hoeft ze niet per definitie op te volgen. Jij weet wat in het belang is van jouw kind. Respecteer je eigen grenzen en leef volgens de waarden die jij belangrijk vindt! Want je wilt toch ook dat jouw eigen kind zijn of haar grenzen respecteert. Hoe mooi is het om meteen dit goede voorbeeld te geven en authentiek te leven. Jij mag jouw ruimte innemen. Voluit jij!
Hoe doe je dat? Tijdens de training Mindfulness voor Moeders krijg je hiervoor praktische tips, waarbij je zelf aan de slag gaat met wat voor jou werkt.
Deel dit blog!
De overschatting van het ‘hoofd’
Hoofd, hart en handen zijn vanzelfsprekend onlosmakelijk met jou verbonden. Natuurlijk zit het letterlijk aan je lichaam vast. In de ideale situatie zijn deze 3 elementen in balans. Misschien herken jij wel de volgende uitspraken als je in balans bent: “Ik zit lekker in mijn vel”, “Het stroomt”, “Ik heb een goede flow te pakken”, “Ik sta in mijn kracht”, “Ik voel mij gelukkig”.
In de Westerse maatschappij zijn wij gewend om veel ons hoofd te gebruiken. We jagen succes na, we streven geregeld naar optimalisatie en maximalisatie. Voor problemen vluchten we soms weg of als het tegenzit dan plopt er snel een oplossing die meestal buiten onszelf ligt. Dat kan heel handig zijn, in het kader van overleving. Net zoals relativeren. Dat kan heel helpend zijn, maar je kan ook gevoelens of de situatie ‘stuk’ relativeren. Je wilt iets wegduwen, niet zien. Het gewicht dat het hoofd (cognitie) heeft in bedrijfsvoering is vaak overschat. Iets zou alleen kunnen werken als het zwaar is beargumenteerd en wetenschappelijk is onderzocht. Iets ondernemen omdat het ‘goed voelt’ is vaak ‘not done’. Het hoofd wordt vaak gezien als bron van mannelijke energie. Doordat het vermogen van het hoofd zo zwaar is overschat, lijkt het soms alsof we het contact met ons hart en lichaam zijn kwijtgeraakt. Niet voor niets krijgt '1 op de 7 werknemers burn-out klachten*' . We zijn dan uit balans, omdat we het contact met onze vrouwelijke energie (ook mannen hebben die), zijn kwijtgeraakt of niet de waardering geven die het nodig heeft.
De trainingen van MamaMinds laten je weer in contact komen met je vrouwelijke energie. Via Mindfulness- en compassieoefeningen ‘duik’ je weer in je lichaam. Je ontdekt de verhalen die het hoofd maakt. Door deze bewustwording leer je de signalen van je lichaam herkennen en kun je jouw grenzen beter aangeven. Hierdoor komt jouw mannelijke en vrouwelijke energie weer in evenwicht. Resultaat? Je ervaart meer balans tussen van alles doen en even niets.
* Bron: CBS en TNO
De paradox van perfectionisme
Aan het begin van de training neem je je voor iedere dag thuis te oefenen. Want, zo weet je, als je weinig of niet oefent, dan verandert er ook weinig tot niets. Het doorkrijgen van je automatische piloot, het observeren van je automatische gedachten en reacties, dat vraagt nou eenmaal training. Je bent een perfectionist, dus je wilt alles zo goed mogelijk doen.
Totdat je na een paar lessen merkt dat je motivatie wegzakt. Je hebt er niet zoveel zin meer in. Je wilt juist rust en ontspanning, terwijl je nog je oefensuggesties 'moet' doen. Je deed toch de Mindfulnesstraining om juist rust te krijgen?
Enerzijds vind je dit heel storend. Als perfectionist wil je namelijk alles zo goed mogelijk doen en nu laat je het (een beetje) afweten. Anderzijds ben je misschien ook een beetje trots; er komt misschien iets van (kinderlijke) rebelsheid; dat je even niet doet wat wordt gevraagd.
Je legt de lat wat lager en als perfectionist voelt dit niet goed. Dit enerzijds/ anderzijds 'gedoe' zorgt voor een intern gevecht. Al snel ben je geneigd dit interne gevecht te veroordelen. Het geeft immers onrust. Je wilt dit gevoel het liefst weg hebben. Hoe voelt het wanneer je juist naar dit innerlijke gevecht kijkt? Wanneer je het een beetje toelaat? Wat neem je waar? Wat observeer je? In je lichaam, gevoel en je gedachten? Gewoon open, nieuwsgierig, zonder oordeel waarnemen. Misschien merk je dit interne gevecht vaker op in je dagelijks leven?
Wat is de positieve intentie van je perfectionisme? Wat is de positieve intentie van je 'rebelsheid'? Zou het zo kunnen zijn, dat deze twee uitersten van enerzijds perfectionisme en anderzijds rebelsheid misschien (bijna) dezelfde positieve intentie hebben?
De kracht van de eigen ervaring
Ups en downs horen nou eenmaal bij het leven. Iedere down heeft een gouden randje. Het belang is dat je zelf het gouden randje ontdekt. Dat geeft innerlijke kracht. Een ander kan je adviseren, meestal goedbedoeld. Bij mindfulness gaat het om de eigen ervaring op dít moment; hoe die ook is. Het zelf ontdekken, het toelaten van je downs (en natuurlijk ups :)). Deze open en nieuwsgierig waarnemen, zonder oordeel. Wanneer je bewust stil staat bij een down, is er ruimte om je innerlijke hulpbronnen te ontdekken. De beweging komt vervolgens vanzelf weer.
Dus voel, ontdek en omarm! Luister naar jezelf! Vier het nu!
Je kind als mindfulnesstrainer
Bij een mindfulnesstraining is het gebruikelijk dat je thuis oefeningen doet. Dit is ook het advies bij de cursus Mindful Zwanger, liefst een half uur per dag. Hierdoor wordt mindfulness meer geïntegreerd in je dagelijkse bezigheden, word je 'aandachtspier' vergroot en pak je eerder iets uit je 'mindful gereedschapskoffer' wanneer je dit nodig hebt. Moeders met kinderen plannen hun oefensuggesties meestal in, op de momenten dat hun kinderen slapen. Heel begrijpelijk, want dan heb je alle tijd (tenzij ze wakker worden ;)). Meestal komt alleen je eigen slaperigheid om te hoek kijken...
Je kunt ook heel goed mindfulnessoefeningen doen mét je kinderen, zo ervoer een cursiste. Bijvoorbeeld het uitoefenen van een routine-activiteit. Ze vertelde dat ze onder andere heel bewust de vaatwasser uitruimde samen met haar peuter.
Kinderen zijn vaak heel 'Zen'. In de omgang met onze kinderen komen we geregeld onze hindernissen tegen: bijvoorbeeld onze rusteloosheid ("Kom op, schiet op!") en ons verlangen (naar rust). Wanneer we ervan bewust zijn dat we te maken hebben met een hindernis, kunnen we ook een Mindful basishouding gebruiken, zoals geduld ("neem de tijd"), eindeloos opnieuw beginnen ("is niet erg" of niet streven ("het hoeft niet af").
Je kind als mindfulnesstrainer, zo train je al snel 10 uur op een dag :)!
Blogs
Kleine lettertjes
Banknummer: NL32 KNAB 0255 0682 98
BTW: NL196590255B02
KvK nummer: 64835499
Algemene voorwaarden
Privacy policy
Disclaimer
Hier zitten wij
MamaMinds
Veendijk 7
1689WB Zwaag
Stel je vraag
We helpen je graag. Stuur ons een mail met je vraag. Je kunt ook een WhatsApp bericht sturen naar 06 108 106 52. Een antwoord volgt spoedig.
Gratis inspiratiegesprek
Iedere week heb ik 2 plekken in mijn agenda voor een gratis inspiratiegesprek. Tijdens dit gesprek gaan we op verkenning hoe je ruimte kunt maken voor meer rust, energie en kracht in je leven. En ontdek je of de trainingen van MamaMinds iets voor je kunnen betekenen. Reserveer snel je plek!
GRATIS: Beluister de gratis mindfulness oefeningen